Czym są odgazowywacze?
Odgazowywacze to ciśnieniowe zbiorniki wody zasilającej, znane również jako otwarte podgrzewacze wody zasilającej. Odgazowywacze są kluczowymi elementami wielu systemów parowych i pełnią kilka funkcji:
- Usuwają gazy niekondensujące z wody zasilającej kocioł.
- Zwiększają temperaturę wody uzupełniającej wchodzącej do systemu.
- Zwiększają temperaturę kondensatu przed jego wejściem do kotła.
- Zapewniają pojemność magazynową dla uzdatnionej wody zasilającej.
Istnieją dwa powszechne projekty odgazowywaczy: typu natryskowego i typu tacowego (znane również jako typu natryskowo-tacowego). Odmianą typu natryskowego jest typu natryskowo-scrubberowego.
Odgazowywacz
Wszystkie średnie i duże systemy parowe wymagają odgazowywacza, aby zmniejszyć poziomy rozpuszczonego tlenu (O2) i dwutlenku węgla (CO2) w wodzie zasilającej kocioł, ponieważ oba te gazy powodują korozję elementów systemu kotła, jeśli nie zostaną usunięte.
Odgazowywacze osiągają odgazowanie poprzez podniesienie temperatury wody zasilającej, co zmniejsza rozpuszczalność gazów niekondensujących, tj. gazy są uwalniane z wody. Gdy rozpuszczone gazy zostaną uwolnione, prawdopodobieństwo korozji jest znacznie zmniejszone, a woda zasilająca może być podawana do kotła.
Proces odgazowywania
Proces odgazowywania może zachodzić mechanicznie lub chemicznie. Odgazowywacze zapewniają rozwiązanie mechaniczne, podczas gdy chemikalia zapewniają rozwiązanie chemiczne.
Typowy odgazowywacz usunie prawie cały rozpuszczony tlen i CO2, a pozostałość zostanie usunięta przez pochłaniacze tlenu (siarczyn sodu, hydrazyna itp.) i pochłaniacze CO2 (aminy neutralizujące, wodorowęglan itp.).
Większość odgazowywaczy jest zaprojektowana tak, aby zmniejszyć poziomy rozpuszczonego tlenu do 0,05 cm³/l (7 ppb), a pozostałość usuwają pochłaniacze tlenu.
Dlaczego usuwać tlen i dwutlenek węgla?
Korozja elementów kotła narażonych na działanie wody wystąpi, jeśli obecny jest rozpuszczony tlen lub pH wody jest niskie.
Boilery i ich systemy pomocnicze są głównie wykonane z stali węglowej. Ponieważ stal jest oparta na żelazie, a tlen reaguje z żelazem, tworząc czerwony tlenek żelaza (rdza), potencjał korozji jest wysoki. Z tego powodu konieczne jest, aby zawartość rozpuszczonego tlenu w wodzie zasilającej kocioł była jak najniższa.
Ilość rozpuszczonego dwutlenku węgla w wodzie decyduje o tym, jak kwaśna jest woda. Im więcej rozpuszczonego CO2 w wodzie, tym niższe pH wody, tj. woda jest bardziej kwaśna. Niskie wartości pH spowodują korozję części kotła i dlatego należy ich unikać. Typowy kocioł będzie działał przy wartości pH od 8 do 11 (około), ale to w dużej mierze zależy od systemu kotła.
Szybkość korozji nie zależy tylko od poziomów rozpuszczonego tlenu i dwutlenku węgla, ale także od temperatury. Wysokie temperatury powodują wysokie szybkości korozji, nawet przy niskich ilościach rozpuszczonych gazów. Z tego powodu systemy parowe o niskiej temperaturze mogą tolerować znacznie wyższe poziomy rozpuszczonego tlenu i dwutlenku węgla niż systemy o wysokiej temperaturze.
Czym jest korozja?
Korozję można sklasyfikować jako ogólną, lokalną lub naprężeniową.
Korozja ogólna występuje w jednym elemencie systemu lub w całym systemie i jest zwykle uważana za lekką korozję. Cienka warstwa czerwonego tlenku pokrywająca powierzchnie wymiany ciepła po stronie wodnej kotła jest przykładem korozji ogólnej. Korozja ogólna jest często czerwona (tlenek żelaza) lub czarna (tlenek magnetytu) w kolorze. Jeśli metalowe powierzchnie po stronie wodnej są czerwone, metal koroduje i należy podjąć działania naprawcze. Czarny powierzchnie są pożądane, ponieważ tlenek magnetytu zapobiega dalszej korozji.
Korozja lokalna odnosi się do korozji w określonym obszarze; ten rodzaj korozji jest zwykle umiarkowany do rozległego. Wżery tlenowe (małe otwory w powierzchni metalu spowodowane korozją) są przykładem korozji lokalnej. Wżery tlenowe często występują tam, gdzie fazy wody i pary się spotykają (linia wodna w kotle lub odgazowywaczu) lub pod osadami, które osiadły w systemie.
Korozja naprężeniowa występuje w obszarach o wysokim naprężeniu. Wysokie poziomy chlorków, szok termiczny i wysokie pH mogą powodować korozję naprężeniową. Korozja naprężeniowa spowodowana wysokimi poziomami pH jest nazywana kruchością alkaliczną. Korozja naprężeniowa spowodowana szokiem termicznym jest nazywana korozją zmęczeniową.
System odgazowywacza
Kotły generują parę, która jest dostarczana do procesu. Część pary przekazuje swoją energię do procesu i kondensuje; powstała woda jest nazywana kondensatem. Kondensat jest zbierany w całym systemie parowym i jest zwracany do centralnego zbiornika magazynowego, który jest albo atmosferycznym zbiornikiem wody zasilającej, albo ciśnieniowym zbiornikiem wody zasilającej (odgazowywaczem).
Odgazowywacz natryskowy
Podoba Ci się ten artykuł? Koniecznie sprawdź nasze kursy wideo z inżynierii! Każdy kurs zawiera quiz, podręcznik, a po ukończeniu kursu otrzymasz certyfikat. Ciesz się!
Woda uzupełniająca zastępuje straty wody w systemie. Straty wody mogą być nieuniknioną częścią procesu, np. czyszczenie parą szklanych butelek w przemyśle spożywczym, lub mogą wynikać z wycieków lub strat przez parowanie itp.
Kiedy kondensat dociera do zbiornika wody zasilającej, nazywany jest wodą zasilającą, ponieważ jest wtedy podawany do kotła. Podobnie, gdy woda uzupełniająca wchodzi do zbiornika wody zasilającej, jest odtąd nazywana wodą zasilającą.
Systemy z niskimi zwrotami kondensatu muszą stale dodawać duże ilości wody uzupełniającej. Ciągłe dodawanie wody uzupełniającej wprowadza więcej nieuzdatnionej wody do systemu w porównaniu do ponownego wykorzystania kondensatu, który został już uzdatniony. Z tych powodów odgazowywacz jest znacznie bardziej prawdopodobny do zainstalowania w systemie z niskimi zwrotami kondensatu niż w systemie z wysokimi zwrotami kondensatu. Należy zauważyć, że systemy z niskimi zwrotami kondensatu będą miały wyższe koszty operacyjne z powodu wyższego zużycia wody, wyższego zużycia ciepła/energii (woda musi być podgrzana przed wejściem do kotła) i wyższego zużycia chemikaliów do uzdatniania.
Rozpuszczalność rozpuszczonych gazów w wodzie zmniejsza się wraz ze wzrostem temperatury wody. Aby podnieść temperaturę wody zasilającej kocioł, dostarczana jest para niskociśnieniowa. Para przekazuje swoje ciepło do wody zasilającej, aż woda zasilająca zbliży się do punktu nasycenia (punktu wrzenia). Gdy woda zbliża się do punktu nasycenia, poziom rozpuszczonego tlenu zbliża się do zera. W elektrowniach para dostarczana jest często jako para odpadowa z turbin parowych.
Rozpuszczalność gazów zmniejsza się wraz ze wzrostem temperatury
Rozpuszczone gazy uwolnione w procesie odgazowywania są odprowadzane do atmosfery wraz z niewielkimi ilościami pary. Typowy odpowietrznik używa płyty z otworem (otworem) do kontrolowania tempa, w jakim gaz jest odprowadzany. Jeśli otwór jest zbyt duży, para będzie odprowadzana, co zmniejsza ogólną wydajność zakładu (ze względu na zmniejszenie wydajności cyklu parowego) i zwiększa koszty. Jeśli otwór jest zbyt mały, niektóre gazy mogą wrócić do wody zasilającej, co również jest niepożądane.
Dozowanie chemiczne odbywa się na linii wlotowej wody uzupełniającej, w odgazowywaczu lub między odgazowywaczem a kotłem. Potrzebne chemikalia, ich ilość i miejsce dozowania zależą od projektu systemu. Na przykład woda uzupełniająca dostarczana z instalacji odwróconej osmozy (RO) będzie miała niskie pH i powinna być uzdatniona przed wejściem do odgazowywacza.
Komponenty odgazowywacza
Odgazowywacz jest nieogrzewanym zbiornikiem ciśnieniowym. Odgazowywacze są zazwyczaj wykonane ze stali węglowej, chociaż niektóre branże, takie jak przemysł farmaceutyczny, używają stali nierdzewnej. Zbiornik ciśnieniowy ma kształt cylindryczny z jak najmniejszą ilością spawów i penetracji.
Do odgazowywacza są podłączone połączenia z różnymi systemami, które obsługuje, oraz inne elementy potrzebne do jego działania. Typowe połączenia systemu odgazowywacza i elementy obejmują:
- Wlot pary niskociśnieniowej.
- Wlot wody uzupełniającej.
- Wlot kondensatu.
- Wylot wody zasilającej.
- Zawór bezpieczeństwa (SRV).
- Kolumna wodna lub syfon.
- Szklanka poziomu.
- Czujnik kontroli poziomu.
- Linia spustowa (do konserwacji).
- Rura przelewowa (konstrukcja bez powrotu).
- Punkt wtrysku chemicznego.
- Kołnierze do mierników (mierniki ciśnienia i temperatury itp.).
Połączenia odgazowywacza tacowego
Ciśnieniowy odgazowywacz będzie działał przy ciśnieniu około 5 psi przy 230°F (imperialne) lub 0,4 bara przy 105°C (metryczne). Woda zasilająca odgazowywacza będzie utrzymywana jak najbliżej temperatury nasycenia, aby zredukować poziom rozpuszczonych gazów jak najbardziej, ale bez zmiany fazy wody na parę. Jeśli woda zasilająca przekroczy swoją temperaturę nasycenia, zacznie tworzyć parę i albo się skondensuje, albo zostanie odprowadzona do atmosfery, co nie jest pożądane.
Jak działają odgazowywacze
Poniższy film jest fragmentem naszego kursu wideo online Wprowadzenie do pary, kotłów i termodynamiki.
Istnieją dwa powszechne projekty odgazowywaczy: natryskowy i tacowy (natryskowo-tacowy). Każdy projekt ma swoje własne cechy operacyjne. Niezależnie od zastosowanego projektu, oba odgazowywacze:
- Maksymalizują powierzchnię kontaktu między wodą a parą, aby uzyskać wysoką wydajność wymiany ciepła.
- Opierają się na bezpośrednim kontakcie między parą a wodą (zwykle taca, natrysk, bąbelkowanie lub ich kombinacja).
- Stosują dysze natryskowe.
- Wykorzystują parę jako źródło ciepła.
- Agitują wodę za pomocą pary.
- Mogą być montowane na górze zbiornika magazynowego wody zasilającej.
- Są często wykonane z tych samych materiałów.
- Są otwarte/odpowietrzane do atmosfery.
Chociaż odgazowywacze natryskowe są często montowane na górze zbiorników wody zasilającej, mogą być również instalowane wewnątrz zbiornika wody zasilającej. Odgazowywacz zamontowany nad zbiornikiem wody zasilającej będzie wyglądał jak mały zbiornik połączony rurą ze zbiornikiem wody zasilającej lub jako kopuła lub kolumna pionowa, zamontowana bezpośrednio na zbiorniku wody zasilającej.
Woda uzupełniająca przechodzi przez odgazowywacz, gdy wchodzi do systemu. Kondensat może lub nie może przechodzić przez odgazowywacz, w zależności od jego stanu po powrocie do zbiornika wody zasilającej. Projekty odgazowywaczy różnią się, ponieważ każdy system parowy ma unikalne wymagania.
Jak działają odgazowywacze tacowe
Woda wchodzi do odgazowywacza i napełnia skrzynkę wodną. Skrzynka wodna jest tymczasowym obszarem przechowywania, który zapewnia równomierne podawanie wody przez szereg dysz natryskowych, a następnie do odgazowywacza.
Każda dysza natryskowa działa jako zawór zwrotny i zamknie się, jeśli skrzynka wodna będzie miała niewystarczające ciśnienie wody. Aby zapewnić długą żywotność, dysze natryskowe, otaczający obszar natrysku i tace są wykonane ze stali nierdzewnej.
Odgazowywacz natryskowo-tacowy
Gdy woda przechodzi przez dysze natryskowe, wchodzi w bezpośredni kontakt z parą. Para przepływa w kierunku przeciwnym do wody. Gdy para podgrzewa wodę, rozpuszczone gazy są uwalniane. Ilość rozpuszczonych gazów zmniejsza się, gdy woda spływa przez kolejne tace. Górne tace są nazywane tacami grzewczymi lub tacami pierwszego etapu. Dolne tace są nazywane tacami odgazowującymi lub tacami drugiego etapu. Woda opuszcza następnie obszar tac i jest odprowadzana do zbiornika wody zasilającej.
Rozpuszczone gazy i trochę pary są ciągle odprowadzane przez odpowietrznik. Typowy odgazowywacz odprowadza od 5% do 15% pary, która przechodzi przez odgazowywacz. Ponieważ generowanie pary kosztuje, korzystne jest odprowadzanie jak najmniejszej ilości pary.
Około 90% do 95% odgazowania odbywa się w obszarze natrysku, a większość pozostałej części odbywa się w obszarze tac. Mechanicznie odgazowana woda jest zwykle projektowana tak, aby obniżyć zawartość tlenu do 7 części na miliard (ppb). Każdy pozostały tlen w wodzie zasilającej jest usuwany za pomocą chemikaliów pochłaniających tlen (siarczyn sodu, hydrazyna itp.).
Jak działają odgazowywacze natryskowe
Kondensat i woda uzupełniająca wchodzą do skrzynki wodnej bezpośrednio nad dyszami natryskowymi; dysze natryskowe są sprężynowane. Ciśnienie wody powoduje otwarcie dysz i woda jest rozpylana do odgazowywacza. Rozpylanie wody do odgazowywacza zapewnia dużą powierzchnię kontaktu między wodą a parą, co zapewnia dobrą wymianę ciepła między dwoma płynami (płyny są definiowane jako ciecz lub gaz).
Odgazowywacz natryskowo-scrubberowy
Woda opuszcza dysze i przechodzi przez dużą perforowaną okrągłą tacę, zanim połączy się z wodą w zbiorniku wody zasilającej. Zanurzona rura sparge/sparger rozprowadza parę do sekcji podgrzewania i odgazowywania odgazowywacza. Para podgrzewa wodę do około 2°C (około 4°F) poniżej temperatury nasycenia, aby zapewnić uwolnienie jak największej liczby gazów kondensujących z wody.
Podgrzana woda przechodzi następnie wokół płyty przegrody, aby dotrzeć do sekcji odgazowywania, i jest odprowadzana jako podgrzana, odgazowana woda zasilająca.
Jak działają odgazowywacze natryskowo-scrubberowe
Scrubbery natryskowe działają w podobny sposób jak odgazowywacze natryskowe, ale mają zainstalowany scrubber. Woda wchodzi do skrzynki wodnej, jest rozpylana przez dysze natryskowe, a następnie spływa przez tacę i jest kierowana do scrubbera.
Scrubbery wykorzystują parę do mieszania (za pomocą bąbelków pary) i podgrzewania wody po opuszczeniu obszaru natrysku odgazowywacza. Bliski kontakt z parą zapewnia dobrą wymianę ciepła i szybkie uwolnienie rozpuszczonych gazów. Odgazowana woda następnie zbiera się w zbiorniku wody zasilającej i jest gotowa do użycia jako woda zasilająca kocioł.
Odgazowywacz natryskowo-scrubberowy
Rozważania projektowe
Rodzaj odgazowywacza wybranego dla systemu parowego w dużej mierze zależy od systemu. Niektóre systemy są efektywnie zamkniętymi systemami, które wymagają bardzo małych ilości wody uzupełniającej (1-3%); inne systemy wymagają dużych ilości wody uzupełniającej. Temperatura zwróconego kondensatu jest również czynnikiem, który należy uwzględnić.
Porównanie systemów parowych
System parowy elektrowni dostarczający parę do turbin parowych ma następujące cechy:
- Działa w zamkniętym systemie, więc wymaga niewielkiej ilości wody uzupełniającej.
- Nie jest narażony na działanie atmosfery, więc istnieje niewielka szansa na wciągnięcie gazów.
- Zwraca kondensat w temperaturze bliskiej punktowi nasycenia wody, a zatem zawiera małe ilości tlenu i dwutlenku węgla.
System parowy zakładu celulozowego ma następujące cechy:
- Działa w otwartym systemie z typowymi zwrotami kondensatu poniżej 50%. W związku z tym wymagania dotyczące wody uzupełniającej dla systemu wynoszą zazwyczaj 50% lub więcej.
- Jest narażony na działanie atmosfery, więc gazy będą wciągane do kondensatu.
- Redukcja ciśnienia i temperatury jest duża, co zwiększa rozpuszczalność gazów w wodzie.
Punkt wejścia odgazowywacza
Kondensat w zamkniętym systemie może przechodzić przez dysze natryskowe, gdy wchodzi do odgazowywacza, lub nie. Jeśli kondensat jest bliski punktu nasycenia, może być dostarczany bezpośrednio do zbiornika wody zasilającej, a nie przez odgazowywacz.
Woda uzupełniająca jest prawie zawsze przepuszczana przez dysze natryskowe, gdy wchodzi do odgazowywacza, aby zmniejszyć ryzyko szoku termicznego i zapewnić, że wszystkie rozpuszczone gazy zostaną usunięte przy wejściu do systemu.
Duże zwroty kondensatu
Temperatura, ciśnienie i stan odgazowania, w jakim kondensat jest zwracany, są ważne, ale objętość, która jest zwracana, jest ważna z kilku powodów. Systemy z proporcjonalnie dużymi zwrotami kondensatu mają następujące zalety:
- Wykorzystują mało wody uzupełniającej, co prowadzi do obniżenia kosztów operacyjnych.
- Otrzymują kondensat, który jest prawie zawsze cieplejszy niż woda uzupełniająca, więc mniej ciepła musi być dostarczone, aby osiągnąć temperaturę nasycenia. To zwiększa wydajność termiczną systemu i obniża koszty operacyjne (mniej ciepła oznacza mniej paliwa potrzebnego dla kotła).
- Wymagają mniej dozowania chemikaliów, ponieważ chemikalia nie są usuwane z systemu. Chemiczne uzdatnianie wody nie jest tanie, więc woda, która została już uzdatniona, powinna pozostawać w systemie tak długo, jak to możliwe.
Rozmiar zbiornika wody zasilającej
Zbiorniki wody zasilającej podłączone do odgazowywaczy zapewniają przechowywaną ilość uzdatnionej wody zasilającej kocioł, która może być używana do radzenia sobie z wahaniami zapotrzebowania na parę. Typowy zbiornik wody zasilającej kocioł będzie przechowywał wystarczającą ilość wody, aby zasilić w pełni obciążony system parowy (kocioł lub kotły) przez około 10 do 15 minut. Dla systemów krytycznych rezerwa jest zwiększana i/lub często instalowany jest dodatkowy odgazowywacz. Budowanie redundancji w systemie jest nazywane:
redundancja systemu n+1
Gdzie n to ilość maszyn lub urządzeń wymaganych do bezpiecznej pracy zakładu, a liczba wskazuje ilość rezerwy. Elektrownie jądrowe często działają z n+2 na całym krytycznym wyposażeniu zakładu.
Lokalizacja zbiornika wody zasilającej
Pompy wody zasilającej kocioł są instalowane bezpośrednio po zbiorniku wody zasilającej kocioł. Tego typu pompy są często odśrodkowe lub wielostopniowe odśrodkowe w konstrukcji. Pompy odśrodkowe zwykle nie są samozasysające i nie mogą pompować gazów, dlatego ważne jest, aby dostarczana woda zasilająca nie zmieniała stanu/fazy na parę.
Pompa odśrodkowa
Woda zasilająca jest przechowywana w temperaturze bliskiej punktowi nasycenia, aby zapewnić bardzo niskie ilości rozpuszczonego gazu. Jeśli ciśnienie w systemie się zmniejszy, woda może zamienić się w parę, co w skrajnych przypadkach spowodowałoby utratę ssania przez pompy za zbiornikiem. Z tego powodu zbiorniki wody zasilającej (i odgazowywacze) są instalowane na wyższym poziomie w zakładzie niż pompy. Gdy woda opuszcza zbiornik wody zasilającej, jej ciśnienie wzrasta, a ryzyko zmiany stanu wody maleje.
Oprócz ryzyka utraty ssania, pęcherzyki pary w wodzie mogą się formować i zapadać, gdy przechodzą przez wirnik pompy. Formowanie i zapadanie się występuje z powodu różnicy w ciśnieniu ssania i tłoczenia. Chociaż ten stan jest stosunkowo nieszkodliwy w małych ilościach, staje się problemem, jeśli częstotliwość wzrasta, tj. tysiące razy na sekundę. Gdy pęcherzyki pary się zapadają, powodują uszkodzenia otaczających metalowych powierzchni i stopniowo erodują części. Z czasem wirnik może dosłownie zostać "zjedzony". To zjawisko jest znane jako kawitacja.
Jeśli pompa cierpi na kawitację, jest to łatwo rozpoznawalne, ponieważ będzie brzmiała, jakby przez nią przechodziły kulki. Zobacz kurs Wprowadzenie do pomp odśrodkowych lub powiązane podręczniki, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej.
Kawitacja
Konserwacja
Konserwacja odgazowywaczy powinna być przeprowadzana wyłącznie przez wykwalifikowanych specjalistów. Coroczna inspekcja kotła jest wymogiem prawnym w większości krajów uprzemysłowionych. Ta coroczna inspekcja stanowi idealną okazję do wykonania zadań konserwacyjnych odgazowywacza.
Zadania konserwacyjne związane z odgazowywaczami różnią się w zależności od projektu, ale niektóre wspólne zadania powinny być wykonywane na wszystkich odgazowywaczach:
- Wizualna inspekcja wszystkich wewnętrznych powierzchni odgazowywacza i zbiornika wody zasilającej. Inspekcja koncentruje się głównie na wizualnym, z naciskiem na lokalizację wszelkich pęknięć, osadów i/lub korozji. Interfejs woda-para (miejsce linii wodnej w zbiorniku wody zasilającej) jest często obszarem, w którym występuje korozja.
- Badania nieniszczące (NDT) spawów podatnych na pękanie. Techniki NDT używane to często badania penetracyjne barwnikowe (PT), badania ultradźwiękowe falą ścinającą (UT); badania magnetyczne cząstek (MT) i/lub badania magnetyczne cząstek fluorescencyjnych na mokro (WMFT).
- Osady lub jakiekolwiek nagromadzenie materiałów w zbiorniku wody zasilającej powinny być usunięte, a próbka wysłana do laboratorium do badań. Należy zidentyfikować źródło materiału.
- Demontaż osprzętu i mocowań odgazowywacza (w razie potrzeby). Mierniki powinny być sprawdzone pod kątem dokładności. Kolektory lub rury podłączone do instrumentów powinny być sprawdzone pod kątem ograniczeń i zatorów.
- Urządzenia przelewowe i urządzenia zabezpieczające powinny być sprawdzone, skalibrowane lub wymienione w razie potrzeby.
- Pływaki poziomu i czujniki poziomu powinny być testowane pod kątem funkcjonowania, aby upewnić się, że zarówno obwody mechaniczne, jak i elektryczne działają zgodnie z zamierzeniami.
- Dysze natryskowe powinny być sprawdzone pod kątem korozji, a sprężyny ręcznie testowane, aby upewnić się, że działają. Prawdziwy test dysz natryskowych można przeprowadzić tylko podczas testowania pod ciśnieniem hydrostatycznym.
- Nieszczelne połączenia kołnierzowe lub połączenia rur powinny być konserwowane.
Oprócz wymienionych powyżej zadań konserwacyjnych, dodatkowe częstsze zadania powinny obejmować:
- Codzienna inspekcja instalacji odgazowywacza i zbiornika wody zasilającej. Inspekcja powinna być nieinwazyjna. Inspektorzy przeprowadzają "inspekcję zmysłów" z zamiarem zidentyfikowania wszelkich nieprawidłowości, np. nieszczelnych uszczelek, głośnych dźwięków, fałszywych odczytów mierników itp.
- Codzienna wizualna inspekcja odpowietrznika w celu zapewnienia stałego regulowanego przepływu.
- Codzienna wizualna inspekcja i wpisy do dziennika ciśnienia i temperatury odgazowywacza. Analiza trendów danych w czasie pozwala na szybkie zidentyfikowanie anomalii i problemów.
- Częste sprawdzanie poziomu zbiornika wody zasilającej kocioł.
- Częsta lub stała analiza wody zasilającej kocioł. Wysokie poziomy tlenu i/lub dwutlenku węgla wskazują, że odgazowywacz nie działa zgodnie z zamierzeniami.
Niezależnie od projektu odgazowywacza, producent powinien zawsze być konsultowany przy tworzeniu planu konserwacji odgazowywacza. Znaczna dokumentacja (instrukcje obsługi, katalog części zamiennych itp.) jest również dostarczana przez producenta jako część zakupu odgazowywacza.
Dodatkowe zasoby
https://en.wikipedia.org/wiki/Deaerator